رسالت فردی

حالا می فهمم منظورت از رشد در بخش «معنوی» هدف چیه؟ بدون ایمان محاله بتونیم خیلی جلو بریم و دایره امنیت مون رو بزرگ کنیم!!! مادامی که این بخش رو رشد ندیم (البته تمام۸ زمینه اهداف رو ) امکان نداره به فاصله دور تری بریم و جهان رو بیشتر کشف کنیم. این هشت زمینه اهداف دقیقا مثل بند ناف میمونن (۸تا بند ناف داریم) یادآوری مجدد:«مهمترینش کسب و کار ۲_وضعیت جسم۳_مسائل ذهنی و روانی۴_روابط ۵_خانواده۶_وضعیت مالی۷_معنویات ۸_عشق و ازدواج» . اگر همشون رو به یک اندازه رشد ندیم محاله بتونیم خیلی دور بریم. (شعاع دایره امنیتمون؛ بستگی به طول این ۸بند نافمون، در این ۸ زمینه دارد و بس) «که در دوره رسالت شخصی گفتی»
.Thanks so much

اگر شما هم مثل من ایده‌آل گرا باشید تغییر رو دوست ندارید ثبات رو دوست دارید و هر گز دیوانگی نمیکنید گویا اصلأ زندگی نکردید وقتی آخرش میخوایم بمیریم!وقتی تهش مرگه! چرا خطر (ریسک) نکنیم. بعد مرگ مون چه اهمیتی داره با لذت زندگی کردیم؟ یا با رنج؟خطر کردیم؟ یا نه؟ زندگی کردیم یا نه؟ از زندگیت خوب سواری گرفتیم یا نه؟ یا کلشو با ترس و خطر از دست دادن داشته هامون زیستیم؟ با انبوهی از زندگی نزیسته به استقبال مرگ میرم.و اون لحظه میفهمیم که اصلأ باختیم.
***
به یک دریای توفانی دل ما رفته مهمانی
چه دوره ساحلش از دور پیدا نیست
یه عمری راهه و در قدرت ما نیست
به امیدی که ساحل داره این دریا
به امیدی که آروم میشه تا فردا
به امیدی که این دریا فقط شاه ماهی داره
به عشقی که نمی بینی شباشو بی ستاره
دل ما رفته مهمانی به یک دریای طوفانی
باید پارو نزد وا داد ! باید دل رو به دریا داد
[تقدیر] خودش می بردت هر جا دلش خواست
به هر جا برد بدون ساحل همون جاست